Στην εκπομπή “AνναΤροπή” με την Άννα Σαρηγιάννη, φιλοξενήθηκε η Κική Μακρή – αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κω και δημοτική σύμβουλος. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στα οξυμένα εργασιακά προβλήματα στον τουριστικό κλάδο, στην έλλειψη προσωπικού αλλά και στο θεσμικό πλαίσιο που –όπως τονίστηκε– δημιουργεί στρεβλώσεις σε βάρος εργαζομένων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Εργασιακά στον τουριστικό κλάδο – Έλλειψη προσωπικού και προβλήματα νομοθεσίας
Η κουβέντα ξεκίνησε με αφορμή ερώτημα ακροατή που ανέφερε την περίπτωση ξενοδοχοϋπαλλήλου που εργάζεται από τις 7 το πρωί έως τις 11 και ξανά από τις 18:00 έως τις 22:00, με ένα αναγκαστικό πεντάωρο διάλειμμα στο ενδιάμεσο. Η Κική Μακρή σημείωσε πως πρόκειται για καθημερινά φαινόμενα που έχουν αναδειχθεί και στη συνάντηση που είχε πρόσφατα το Σωματείο με το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Όπως τόνισε, «το μεγάλο πρόβλημα είναι πώς θα λειτουργήσουν οι εποχικές επιχειρήσεις. Δεν έχουμε στο νησί μεγάλες αλυσίδες – έχουμε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα».
Η κ. Μακρή στάθηκε ιδιαίτερα στο νομοθετικό πλαίσιο, υπογραμμίζοντας πως «οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να λύσουν τα λειτουργικά προβλήματα που προκύπτουν από μία λανθασμένη νομοθεσία». Όπως είπε χαρακτηριστικά, «η νομοθεσία αυτή ευνοεί τις μεγάλες επιχειρήσεις και πετάει έξω τις μικρές». Και προσέθεσε: «Μέσα από τους αγώνες μας, αυτό προσπαθούμε: να ανατρέψουμε την άδικη αυτή νομοθεσία για τα εργασιακά».
Αναφερόμενη στην έλλειψη εργατικού δυναμικού, η Κική Μακρή απέρριψε την αντίληψη ότι «δεν υπάρχουν εργαζόμενοι», αναφέροντας ότι πάνω από 10.000 άτομα αναμένεται να απασχοληθούν φέτος στον τουρισμό στην Κω. Το πρόβλημα, κατά την ίδια, δεν είναι η διαθεσιμότητα, αλλά οι όροι: «Γιατί ο τουριστικός κλάδος δεν είναι πια ελκυστικός; Από το 2010 και τα μνημόνια έχουμε φάει απανωτά χαστούκια. Οι μισθοί μειώθηκαν 50%. Δουλεύαμε με 586€ και οι νέοι κάτω των 21 με 511€. Οι μισθοί μας έχουν μείνει στάσιμοι από το 2011, ενώ το κόστος ζωής έχει εκτοξευθεί. Γιατί λοιπόν ένας νέος, μορφωμένος, με πτυχία και γλώσσες, να έρθει να δουλέψει σεζόν;».
Η κ. Μακρή μίλησε και για τις επιπτώσεις της υποστελέχωσης στην καθημερινότητα των εργαζομένων, σημειώνοντας ότι μετά από πέντε μήνες σκληρής εργασίας, πολλοί είναι αυτοί που αναγκάζονται να μετακινηθούν σε άλλες πόλεις – όπως Αθήνα και Ρόδο – για βασικές ιατρικές υπηρεσίες, «γιατί εδώ δεν έχουμε ούτε βασική ιατρική υποστήριξη».
Η τηλεφωνική παρέμβαση του Γιώργου Σεγραίδου
Στην εκπομπή παρενέβη τηλεφωνικά και ο πρόεδρος του ΣΕΠΕΚΩ (Σύλλογος Επιχειρηματιών Καταστημάτων Εστίασης Κω), Γιώργος Σεγραίδος, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι είχε προηγηθεί συνάντηση με την κ. Μακρή και έκανε λόγο για μια «ουσιαστική και εποικοδομητική συζήτηση». Αναγνώρισε ότι το πρόβλημα είναι κοινό και για τις δύο πλευρές: «Και οι εργαζόμενοι και οι μικρές επιχειρήσεις έχουν ανάγκη από λύσεις. Και όχι μόνο διεκδικήσεις – φυσικά και πρέπει να αλλάξει η νομοθεσία, αλλά μέχρι τότε πρέπει να βρούμε τρόπους να λειτουργήσει η αγορά».
Ο κ. Σεκραίδος προέβλεψε μια δύσκολη σεζόν: «Αν φέτος η σεζόν εξελιχθεί όπως προβλέπεται, θα είναι εφιαλτική. Πέρσι πολλά καταστήματα έκλειναν μια μέρα την εβδομάδα λόγω έλλειψης προσωπικού – φέτος ίσως να φτάσουμε τις δύο ημέρες». Όπως υπογράμμισε, αυτή η κατάσταση είναι επιζήμια και για τις επιχειρήσεις και για τους ίδιους τους εργαζομένους, καθώς μειώνονται ωράρια και έσοδα.
Ο πρόεδρος του ΣΕΠΕΚΩ έκλεισε με το εξής σχόλιο: «Η επιχείρηση κινείται για να επιβιώσει. Αν δεν υπάρχει προσωπικό, μειώνονται τα ωράρια, μειώνονται και τα έσοδα. Αυτό δεν το θέλει κανείς. Στόχος μας είναι να εξαλειφθούν οι στρεβλώσεις της νομοθεσίας και να ανέβουν και τα έσοδα των εργαζομένων και η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Χωρίς ισορροπία, δεν θα υπάρξει μέλλον».
Η Κική Μακρή, απαντώντας στον κ. Σεκραίδο, σημείωσε πως «καλά τα λέει ο Γιώργος από τη δική του πλευρά», αλλά υπογράμμισε ότι για τους εργαζόμενους η κατάσταση είναι πολύ πιο ασταθής: «Ακόμα και πέρσι, με την τεράστια ζήτηση, είχαμε καθημερινές απολύσεις σε μεγάλες μονάδες. Δεν λέω ότι συμβαίνει το ίδιο στις μικρές επιχειρήσεις, αλλά το να χάνεις τη δουλειά σου επειδή “δεν βγαίνει το κόστος” είναι καθημερινότητα. Η νομοθεσία λέει σήμερα σε θέλω, αύριο όχι – χωρίς καμία εξασφάλιση».
Η ίδια έκανε και έναν σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στις μικρές και τις μεγάλες μονάδες: «Όταν κλείνει ένα μικρό μαγαζί, δεν το βάζεις στο ίδιο τσουβάλι με ένα ξενοδοχείο 700 εργαζομένων. Θέλει άλλη πολιτική, άλλες λύσεις».